Ieder zijn waarheid

Wij Pietermannen zijn prikkelbaar en zeer nieuwsgierig. Al jaren zwem ik rond met de vraag: “Wat zeggen die trainers net voor de wedstrijd?” Vermomd als chambrang van de kleedkamerdeur wacht ik mijn kans af.

“Gasten, luister. We gaan ze vandaag pakken waar ze het niet graag hebben. Ze hebben twee keer na mekaar verloren. Ze staan doar te blinken met 13 puntjes, veel minder of dat ze gepeist hebben. En wij goan er nog een schepje bovenop doen. Ge kent het spreekwoord: geen twee zonder drie. ’t Is nu de moment! Alles hangt hier voor het moment te gare met haken en ogen en ze zijn wreed nerveus. Eh wel zie, daarvan gaan we vanavond ne keer ferm profiteren.

Onze opstelling: twee hazen op de zijkant, geen middenveld en iedereen achter de bal. Alle ballen in één tijd naar voor en d’ hazen d’erachter koersen. Ze gaan niet weten wat gedaan. Spitsen hebben ze niet, allemaal gekwetst of nog veel te groen om ons pijn te doen. Grote beren zijn het niet, ook de keeper niet. Dus ge weet het: alleen hoge ballen. Langs de grond zijn ze niet te pakken. Kom je in de grote carré, ge laat u vallen en ge begint moord en brand te tieren en te bleiren van de pijn. Den arbiter gaat ons wel helpen. Achter een half uur zijn ze zo zot als een achterdeur.

Komen we op voorsprong: boeken toe. Weg met diene bal, zo verre mogelijk.

Den enige die ons een twukke kan doen is ulderen trainer. Geloof mij, geen gewone jongen diene Pascal. Misschien laat ie ze in blok spelen, misschien in een1-3-2-5-2. ’t Is moeilijk te zeggen, maar ’t zal op het scherp van de snede zijn. Hij gaat ze geprepareerd hebben om alles te geven. Let op hé, tegen sterke ploegen pakt Wevelgem veel punten.

Gasten, allemaal t’oape nu: “Varsenare, varkenharen… hup, hup, hup!” (3 keer)

Aan de andere kant van de muur bij de thuisploeg : “Gasten, zwijg ne keer. De match tegen Marke is gedoan, ’t is vandoage dat het telt. We hebben goed gespeeld maar niet gescoord. Ze verstaan niet dat wij nog maar 13 punten hebben. We waren de beste ploeg dat ze al hebben gezien dit jaar.

Als je vanavond doet wat ik vraag gaan ze redelijk verschieten. Onze buitenste spelers komen naar binnen en de binnenste trekken de verdedigers mee naar buiten. In dat gat moet er iemand van ons zijn. Zieder gaan proberen met hoge en verre ballen. Laat ze maar doen.

’t Zijn geen dutskes zulle. Zijt moar zeker dat ze tijd gaan proberen te winnen en uitdagen. Blijf vooral kalm, gaat daar niet in mee. Het is aan de scheids om dat op te lossen. Laat den arbiter gerust. En peinst ook ne keer hé. Loopt daar niet in.

Als we toch achter komen? Blijf gewoon combineren over de grond. Niet direct met verre voorzetten proberen te forceren. We pakken onze tijd, ne match duurt negentig minuten. Efficiënt zijn hé mannekes. Ze moeten d’erin vanavond.

Gasten, allemaal t’oape nu: “Wevelgem vruit…. ten aanval!” (3keer)

Ieder zijn waarheid.

En straks om 19u: SVW A - Varsenare. Wees welkom