In vrije val ...

Het belang van deze wedstrijd is eerder uit de doeken gedaan.

Wij hebben vijfenveertig minuten lang tevergeefs gewacht op een aanval die naam waardig van de onzen. “Wachten op Godot.” verbleekt bij deze vertoning.

De bezoekers krijgen de partij in handen en breien naarstig aan de 0-1. Wij laten de steken vallen. In minuut eenenveertig vergeten ze om de onzeker acterende thuisverdediging de rekening te presenteren. Een staaltje van onkunde voor doel.

De referee is hiermee eens en fluit ons naar de cafetaria. Op zoek naar troost.

De tweede helft begint uitstekend voor de bezoekers. Goede aanval, goede afwerking en een goede doelman om dit feestje te vergallen. Leve Rogiers, hij houdt ons in de wedstrijd, voorlopig althans.

Een man met de initialen W. M. is mijn getuige. Al in de eerste minuut tip ik Pär Vervalle als een gevaarlijk voetbalheerschap. En zie, hij bevestigt al het goeds dat ik van hem weet: vlot scoren en een uitstekende passing. Hij zal de wedstrijd in een definitieve plooi leggen.

Minuut 59. De bezoekers hebben dan al enkele grote kansen ineen geknutseld.

Uit het niets, zomaar losjes met de wreef, trapt Vervalle hard op doel. De bal verdwijnt laag in de hoek. Rogiers is kansloos. 0-1 U bent verrast? Ik ken mijn pappenheimers.

Tibo maakt gelijk, goede aanval en dito afwerking. Ben ik nu te stout? “Eerste kans en meteen een doelpunt?”

Een doelpunt geeft de burger moed. Inderdaad, we komen eindelijk in de wedstrijd. Heel even is er het geloof in de overwinning. Er is trouwens niks mis met het winnen van een wedstrijd na een slechte match. Wij gooien nog twee verse krachten in de strijd om toch nog de drie punten thuis te houden.

De bezoekers vervellen tot dwangarbeiders. Behalve…

Vervalle komt in balbezit, zet voor. Niet zomaar een wilde trap, maar een afgemeten lange pass naar een vrijstaande makker aan de tweede paal. Voor doel gebracht en krachtig in doel gewerkt door Claessens. 1-2 en boeken toe.

Wij staan erbij en kijken ernaar.