Op ons dooie gemakkie

We winnen vanavond de wedstrijd die eigenlijk nooit een wedstrijd was. Daarvoor zijn de bezoekers uit Ardooie te zwak. Negentig minuten voetbal levert hen niet één kans op, zelfs geen bal tussen onze palen. En daarmee heb je de verklaring voor de 0 in de uitslag.

Onze eerste aanval daarentegen levert meteen het eerste doelpunt. We zijn acht minuten ver als Evert, onze gelegenheidsspits bij uitstek, een bal voor doel brengt. Rabah kan ongehinderd binnen tikken. Een gemakkelijker uit te pakken cadeautje zal hij nooit meer krijgen.

De 2-0 komt er in een warboeltje voor doel. Wie scoort kan ik niet achterhalen. En bij het ter perse gaan van dit schrijfsel is de VAR er ook nog niet uit. Het kan Louis zijn. Of Evert. Rabah, Emiel, Nicolas, Tjardo, Medjon en de Jensen zitten ook in het kluwen aan spelers te rottekotten. Of toch Adan? Jorgen Rogiers is het zeker niet, die bleef de ganse avond werkloos.

Eventjes spanning op het halfuur wanneer de referee geblesseerd van het veld stapt. Toch een voetnoot waard in dit rustige verhaal.

De 3-0 mag er best wezen. Adan leest het spel goed, onderschept een bal, speelt onmiddellijk zijn vrijstaande maatje aan. Hafidh werkt beheerst af. Snel, eenvoudig en erg efficiënt. Einde wedstrijd. Of de bezoekers er nog zin in hebben?

Een pareltje van Medjon op aangeven van Evert als kers op de taart. Een streep in de winkelhaak. Dat de score beperkt is gebleven tot 4-0 mag een mirakel worden genoemd.

Met een negen op twaalf nestelen we ons comfortabel in de kop van de rangschikking.