In vuur en vlam ...

Mijn reptielenbrein speelt op.

Een gevoel dat er iets niet klopt met deze wedstrijd. Alsof het vandaag niet hoeft, alsof

alles pas begint na de winterstop. Een oefenwedstrijdgevoel, ingegeven door het vroege

aanvangsuur en de geplande BBQ bij de thuisploeg.

Het eerste kwartier is voor de thuisploeg.

Hun overwicht levert vooral hoekschoppen op, maar onze jonge verdedigers weten daar

wel raad mee. Zelf proberen we vooral de bal in de ploeg te houden, wat bij momenten

aardig lukt. Gevaarlijk zijn we niet, eerder schuchter aan de bal. Van automatismen is

geen sprake; opnieuw spelen we met een onuitgegeven elftal.

Het tweede kwartier kleurt geel.

De scheidsrechter trakteert de thuisploeg op vijf gele kaarten, tot groot ongenoegen van

de supporters, die hun frustratie luidkeels delen. De ref is kop van jut. Doelman Rogiers

moet voor het eerst ingrijpen: hij heft een kopbal in extremis over de deklat.

Het derde kwartier zijn wij aan zet.

Het tempo zakt en dat brengt ons vanzelf in de wedstrijd. Op een tegenaanval kan Tibo

een goede voorzet trappen vanop de flank. Jordi is goed gevolgd en kopt binnen. We

leiden zowaar na een moeilijke start. Louis en Tibo krijgen geel — zeven gele kaarten in

een vrij sportieve wedstrijd. Vlak voor rust ontsnappen we aan de gelijkmaker. Het hakje

van Hermans zet een ploegmaat alleen voor doel, maar zijn poging strandt op de paal.

De rust brengt vuur in de wedstrijd.

De gasbranders gaan aan, de kolen van BBQ staan in vuur en vlam. Een mooi menuutje

wacht op de spelers: aperitief, hoofdschotel, dessert. En de hapjes?

Het vierde kwartier, Gregory Hermans groet Wevelgem.

De thuisploeg start vurig. Al na twee minuten maken ze gelijk. Holvoet loopt onze

rechterflank aan diggelen en zet voor. Zijn gemeten voorzet wordt door Van De Putte

binnengeduwd. Greg speelde ooit voor ons. Hij mag dan wel op zijn retour zijn, geef

hem tijd en ruimte en hij scoort. 2-1 Nog een halfuur afzien.

Het vijfde kwartier, met de moed der wanhoop.

Ardooie moet noodgedwongen in de remmen. Er komt tijd en ruimte om naar voren te

trekken. Even lijkt het een flipperkastje voor het doel van de thuisploeg, maar geen

bingo. Het blijkt onze laatste noemenswaardige doelpoging van de avond.

Het laatste kwartier, met de nadruk op “TIER”.

Met zijn tienen het slotkwartier in: Louis pakt zijn tweede gele kaart. Als dit maar geen

gewoonte wordt. Boel op het veld in minuut éénentachtig. Iedereen roept, iedereen tiert,

iedereen wil rood voor de ander. De referee weet het ook niet meer en de lijnrechters

staan buitenspel. Het compromis van de avond: geel voor beide kemphanen. De

spelersbank wordt geplunderd en al wat poten of oren heeft wordt in de strijd gegooid

om toch maar een punt te halen.We eindigen met negen spelers. Rogiers moet eraf met

een blessure aan de hand en alle wissels zijn opgebruikt. Adan neemt de handschoenen

over en stort zich enkele minuten later met ware doodsverachting in de voeten van een

lokale aanvaller.

Mijn reptielenbrein fluistert.

“Jullie zijn het hapje van de avond. Misschien een beetje taai in het begin, compleet gaar

op het einde”