Er lijkt geen einde te komen aan het begin van het jaar. Nat, grijs en koud, donker en lang. Een gelijkspel, verloren en éénmaal gewonnen. Gekwetst, weer beter en toch niet fit. Aan die lange lijst van geblesseerden komt evenmin een einde. Een winterslaap zonder emotie. Snakken naar een extra eurootje om mezelf te verwennen. Bye bye januari op naar februari.
Sparta Heestert is een stevig geheel dat zowel thuis als op verplaatsing punten pakt, bekwaam is om de nul vast te houden en niet te beroerd om keihard toe te slaan op de counter. OnzeT1 weet dit heus wel. Februari is de sprokkelmaand, zeer toepasselijk op onze ambities.
Twee minuten ver. Thibault Vanhoutte gaat aan de haal met de bal, loopt zijn verdediger eraf en schuift zijn eerste competitiedoelpunt beheerst binnen. Veel beter kan je niet aan de match beginnen. De reactie van de thuisploeg is heftig maar monotoon: lange ballen vooruit zonder overleg. Al dat geweld levert hen wel hoekschop na hoekschop op. In het gerommel dat ontstaat na de zoveelste hoekschop struikelt Yordi de bal in eigen doel. 1-1
Het enthousiasme bij de thuisploeg groeit tot… . Een hoge bal in hun strafschopgebied wordt verkeerd beoordeeld door een verdediger, Thibault reageert alert en wordt aangetrapt. De ref wijst onverbiddelijk naar de stip. De plaatselijke VAR (een dertigtal Verbolgen Anti Referees) heeft daar duidelijk een andere mening over en maakt die luidkeels kenbaar. Eens op de stip, altijd op de stip. Robbe trapt staalhard binnen. We staan weer op voorsprong.
Dhr. Fermaut heeft de boter gegeten. Iedere beslissing in het nadeel van Sparta wordt luidruchtig geanalyseerd door de VAR en bij iedere duel in de grote rechthoek is er het getoeter om een strafschop. We ontsnappen tweemaal aan de gelijkmaker, de derde keer hebben vangen we achter het net. Een goede combinatie van Sparta op links, de voorzet die erop volgt wordt overhoeks binnen gekopt. Geen verhaal voor onze doelman. 2-2
De thuisploeg krijgt lik op stuk, twee kansen op een voorsprong. Thibault die onbesuisd over knalt en Evert, ook op hoekschop, met een kopbal die millimeters naast gaat.
De thuisploeg gaat na rust vol voor de overwinning. De kortste weg naar ons doel is de verre lange bal. De druk die ze daarmee creëren levert tal van hoekschoppen op. Wij houden stand en proberen uit te voetballen wanneer het kan. Robbe zorgt ervoor dat hij aanspeelbaar blijft, houdt de bal in de rangen en daagt de VAR uit. Simon dirigeert en laat de jonkies in de match groeien. Yordi is het venijn in de staart. So far, so good.
Op hoekschop zijn wij het die scoren. Of beter, scoren zij. Zij of wij doet niks ter zake, de voorsprong is er. Luttele minuten later kan Louis Taelman ontsnappen, een listig balletje van Robbe loodst hem door de verdediging. In zijn jeugdig enthousiasme knalt hij naast. Wij zagen hem dit al beter doen. Een prima kans om de wedstrijd in een definitieve plooi te leggen om zeep geholpen.
De thuisploeg dwingt ons achteruit, hopend op die ene kans en hopend dat de VAR een compensatie bij de referee kan afdwingen. De man houdt, geholpen door de weersomstandigheden, het hoofd koel. De ene hoekschop brengt de andere voort en zo ook de 3-3.
Moeilijk gaat ook. Iedereen doet zijn taak, loopt de longen uit zijn lijf om dit ene punt veilig thuis te brengen. Missie geslaagd. Eén punt op Heestert is een gewonnen punt. We zagen een goede wedstrijd van SVW gekenmerkt door inzet en discipline. De jonkies, allen
opgeleid in het vier sterren hotel van SVW, deden het uitstekend, goed omringd en gecoacht door de ervaren rotten. Pieterman zag dat het goed was.
